Ontsnappen aan de regen

De vorige keer schreven we hoe tevreden we waren over Chili. Dat is gelukkig nog steeds zo al kunnen we niet echt wennen aan de siesta van 12.30 tot 16.00u. Gaan ze dan extra vroeg open en extra laat dicht? Was het maar waar! De Chilenen zullen het woord stress en burnout niet snel leren kennen maar daarom zijn het wellicht ook zo´n heerlijk relaxete mensen die ons overal te hulp schieten. Onze auto had uiteraard weer wat moeite met een nieuw land en we hadden een olie lek. Nu is dat normaal voor een Land Rover maar deze was wel in de categorie: F.O.R.S. We bestelden een nieuwe keerring in Santiago de Chili en moesten 5 dagen wachten op de aflevering.

Meteen werden we van de straat gehaald door de locale jeugd die met ons wilde drinken. Het was tenslotte 11.11.11. De volgende dag kwamen Rodrigo en zijn vrouw Perla  ons ophalen want de voorzitter van de LR Club Patagonie had hen gebeld dat er toeristen gestrand waren. Dat is een uitstekend excuus om vlees op de grill te gooien en de flessen wijn open te trekken bij het huis van David, een andere LR vriend. Wat een vanzelfsprekende gastvrijheid weer. Steeds staan we verbaasd hierover. Zelf bier, wijn of vlees kopen? Vergeet het maar ´jullie zijn gasten, geen klanten´.

Chili zelf is prachtig met ontelbare meren, vulkanen en uiteraard de immer aanwezige Andes. Deze Andes zorgt er wel voor dat in Patagonie de zeelucht wordt tegengehouden en dat het dagelijks fors regent. Na 10 dagen regen besluiten we dan ook om de Andes over te steken naar de drogere kant in Argentinie. We overnachten op de grens aan de voet van een vulkaan en ´s ochtends zit onze auto onder een mooie laag as.

We bezoeken San Carlos de Bariloche wat vooral bekend staat als voormalig Nazi bolwerk, maar wellicht ook omdat Maxima en Willem er een huis hebben. Wij hebben zowel Dr Mengele als Maxima niet kunnen vinden dus we rijden gewoon verder naar het zuiden want dat is immers ons doel. Volgende keer meer over zuid Patagonie en de laatste kilometers!