Utrecht2Ushuaia

90.000 km, 36 landen,
2 mensen, 1 auto

In ons laatste bericht schreven we over de nooit aflatende gastvrijheid van de locale bevolking hier en zoals altijd over de slechte staat van  de wegen.  De Carretera Austral is echt slopend voor de auto en ook voor ons. Oneindig gravel en als het op een gegeven moment drie dagen regent vliegt de modder ons om de oren. Maar gelukkig heeft het weerbericht gelijk en klaart het weer op. We rijden een van de meest spectaculaire stukken van de reis, langs vallende gletsjers, koud regenwoud en prachtige fjorden. We hebben alleen moeite met het vinden van goede (lees gratis) campeerplekken want alle grond is hier in handen van de ‘gringos’ en als dusdanig vakkundig omheind met prikkeldraad.
Fantastische route langs de Osorno vulkaan,

Rob doet zoals gewoonlijk nergens moeilijk over en campeert rustig in zijn tentje naast onze auto. Dat gaat heel lang goed totdat op een nacht we ineens omringd zijn door een groep van 8 stomdronken Chilenen. Ze gooien met bierblikken, schreeuwen en racen met hun auto’s over het onverharde parkeerterreintje onder begeleiding van de immer aanwezige reggeaton muziek. We houden ons koest en ze laten ons met rust maar erg comfortabel slaapt het niet. De volgende ochtend vinden we talloze bierblikken rondom de auto. Als een agent ons wil aanspreken op de bende komt onze kamperende buurman ons te hulp, want ook hij heeft geen oog dicht gedaan. We helpen uiteindelijk de rotzooi mee op te ruimen want we zijn ook de beroerdste niet en we zijn blij verrast als blijkt dat er een vol six pack op onze bumper staat die we uiteraard niet in de vuilnisbak gooien. 

Wandelen door het koude regenwoud.

Uiteindelijk rijden we het merendistrict in wat niet alleen bekend staat vanwege de meren maar ook vanwege de vele actieve vulkanen. Om hier te komen moeten we met de ferry. Helaas had die negen uur vertraging en zagen we na zonsondergang helemaal niets van het spectaculaire uitzicht. Het asfalt begint gelukkig weer en dat kunnen we wel waarderen nadat we ruim 2 maanden aan een stuk onverhard hebben gereden.  De vulkanen zorgen voor zowel prachtige als bizarre plaatjes. We bezoeken het dorpje Chaiten wat in 2008 door de vulkaan volledig onder de as is geblazen. De huizen zijn verwoest en op de straten ligt nog steeds een ruime meter as.  We rijden snel door en bezoeken onze vriend David nog een keer. Hij heeft ons de vorige keer geholpen toen we problemen hadden met de krukaskeerring en uiteraard is er nu weer BBQ en bier. We hadden op niets anders gerekend en we blijven dan ook 10 dagen bij hem en vieren 10 dagen feest. Rob vertrekt uiteindelijk met de bus naar Buenos Aires, want hij moet zijn vlucht halen en wij reizen hem later achterna. Vanuit BA zullen we naar New York gaan om Maartje, Gerben en Daantje te bezoeken. We kijken daar echt naar uit omdat we hen al meer dan een jaar niet hebben gezien.

One Response

  1. heej schatten!!

    ik vertel nog steeds vol trot aan vrienden [die ik nieuw gemaakt en jullie helmaal niet kennen] wat voor epische reis jullie maken! komen jullie ooit nog wel terug 😉
    KUS!!
    ps ik ga heel april zelf in mn eentje naar Borneo 🙂