Bij alle grenzen wordt naar de autopapieren gevraagd. In Centraal Azie wordt ook bij road checks veel naar de papieren gevraagd, hier is het vaak voldoende om een kopie te laten zien. In Kaiseri in Turkije zit Umit Oto, een specialist in Land Rovers. De grens tussen Turkije en Iran is lastig met een auto. Het vergt behoorlijk wat geduld om een stempel in je Carnet te krijgen. De inspectie was bij ons echt verwaarloosbaar. Daarna moesten we nog dieselbelasting betalen van 211 euro. Hiermee krijgen we een rantsoenkaart waarmee we 200 liter diesel kunnen tanken. JE kuntproberen te zeggen dat je een benzineauto hebt, maar hier tapte ze bij ons niet in.  Het is handig om een zo kort mogelijke route door Iran op te geven, want op basis van je route (en het formaat van je auto) wordt de belasting betaald. Je krijgt dan wel minder rantsoenkaarten, maar via bus- en vrachtwagenchauffeurs is er altijd wel diesel te krijgen. In Iran wordt werkelijk overal gekampeerd, gewoon aanhaken. Voor Teheran is het handig om te kamperen bij de Holy Imam Khomeini Shrine en de metro naar het centrum te pakken voor een paar dubbeltjes. De Morattab company in hartje Teheran is zeer bekwaam in het repareren van de Defender! De grens tussen Iran en Turkmenistan was er een met veel loketten. Ook hier wordt er wegenbelasting grekend aan de hand van je route. Eenmaal in het land controleert niemand die. Verder moet je je auto hier meteen verzekeren en moet je desinfectiebelasting betalen (maar er wordt niet gedesinfecteerd). In sommige Turkmeense steden moet je auto schoon zijn, maar wij hebben er geen opmerkingen over gekregen. Turkmenistan uit is geen probleem (wij zijn via de rustige grensovergang bij Kone-Urgench gegaan). Oezbekistan in was echter erg lastig. Welliswaar hoefde we hier eindelijk een keer niets t betalen, maar de hele auto wordt onderzocht. EHBO kist moest open en toilettassen ook. Alle bagage moest eruit. Verder is het van belang goed op te geven hoeveel geld je bij je hebt,want je mag niet meer geld het land uitnemen dan je hebt opgegeven. In Oezbekistan wordt veel waarde gehecht aan de registratie via hotels. Wij hebben dit braaf iedere nacht gedaan (vaak betaalde we hotel voor alleen de registratie en een douche en sliepen we in de auto). Aan de grens is er echt niet naar gevraagd. Velen reizen zonder zich te registreren en hebben geen problemen gehad (sommigen zeggen dat je eens per 72 uur moet registreren). De authoriteiten schijnen het zelf ook niet echt te weten. De wegen in Oezbekistan zijn erg slecht, ook op de hoofdwegen. De grens van Oezbekistan naar Kirgizie ging erg soepel (wij zijn naar Osh gereisd). De hoofdweg van Osh naar Bishkek is erg goed. In de rest van het land wisselt het nogal.  Houd er rekening mee dat er in mei nog steeds bergpassen dicht kunnen zijn. De grens van Kirgizie naar Kazachstan (tussen Bishkek en Almaty) is erg druk. Houd rekening met lange wachttijden. Door te betalen kun je het proces versnellen. De rest van de grens is niet echt een probleem. Zorg wel dat je een Migration Card hebt waarop staat dat je een auto meeneemt. Ze schijnen deze niet altijd uit te rijken en ze vragen er wel naar als je het land verlaat. In Almaty zit de Mercur garage. Zij zijn specialist op het gebied van Ford, Volvo en Land Rover. In Kazachstan is het verplicht om je binnen 5 dagen te registreren als je over een landgrens binnenkomt. Wij adviseren: boek een hotel en laat hen dat doen. Het heeft ons 2 dagen gekost en het is erg ondoorzichtig. In Rusland moet je je binnen 3 dagen registreren (de aankomstdag telt niet mee). Dit kan alleen via een hotel. Wat voorwerk over hotelprijzen in aan te raden, hotels zijn duur in Rusland. In Mongolie is een verzekering niet verplicht, ookal zegt de verzekeringsagent na de grens dit wel. Wij zeiden: er zijn geen wegen dus een verzekering zal ons ook niet verder helpen. Rijden in Mongolie is sowieso een hele andere discipline. Houd er rekening mee dat het langzaam gaat, wij haalden net 25 km per uur in het Westen. Om het leuk te houden, neem de tijd! Als Ulaan Bataar aan het begin van je trip in Mongolie zit zou je zelfs kunnen overwegen om daar je visum te verlengen, dat kan alleen daar. Velen zullen zeggen dat je alleen met GPS en volledig geprepareerde auto’s door Mongolie kan rijden. Wij hebben echter ook 2-wiel aangedreven campers gezien die van Lake Baikal naar China reden en geen problemen hadden of kijk eens op: http://silentbubuontour.swissblog.ch/ Alles hangt ook af van het seizoen en de route. Het M55 en de M58 (Amur) door Rusland zijn vrijwel helemaal geasfalteerd. Chita, Khabarovsk en Vladivostok zijn verrassend leuke steden om even bij te komen van de vele kilometers rijden. Voor het verschepen van de auto hebben wij ervoor gekozen om vanaf Busan, Zuid Korea te verschepen. Velen hebben ons verteld dat dit goedkoper en vooral sneller is dan vanuit Vladivostok. Hiervoor hebben wij eerst de Dong Chun Ferry van Zarubino (3-4 uur onder Vladivostok) genomen naar Sok Cho. Lucky Tours in Vladivostok kan de tickets verzorgen. Let erop dat een gebruikte auto als gevaarlijk wordt gezien en sommige verschepers verlangen dat je de tank leeg laat lopen en de accu ontkoppelt. De procedure in Busan is redelijk eeenvoudig, maar een broker is essentieel. Zonder ben je nergens. Houd er rekening mee dat de auto een dag of 5 voor vertrek van de boot al in de container moet.  Verzekeren van een gebruikte auto is niet mogelijk. Het proces in Canada is behoorlijk ingewikkeld en zaken kunnen pas geregeld worden zodra de boot is aangekomen. Het is niet mogelijk om een broker in te schakelen als je een persoonlijke auto alleen als tourist gebruikt en niet echt invoert. Bij ons is de auto zonder onze toestemming (en ze hadden het recht hier niet toe) uit de container gesleept en daarbij is behoorlijk wat schade aangericht. Neem dus goede foto’s van hoe de auto de container in gaat, ookal mag niemand die officieel aanraken. Verzekering van de auto is niet verplicht in Canada en de VS, maar zeer aan te raden. ICBC in British Columbia heeft een verzekering voor auto’s op een kenteken dat niet Noord Amerika is: het Overseas Tourist Certificate. Voorwaarde is dat de auto aankomt in BC. Behoorlijk prijzig en weinig dekking, maar vrijwel de enige. Is mogelijk om te verlengen maar dat moet met de fax… De grens tussen Canada en de US is niet moeilijk, maar duurt wel lang. Wij voelden ons erg onwelkom. Naar papieren vragen ze eigenlijk niet. Wees wel zeker dat je geen fruit en groente mee neemt. Vergeet als je het land uit gaat niet je groene formulier in te leveren. In Las Vegas zit een zeer behulpzame Land Rover specialist: Kensington Motors. Ook hebben we goede verhalen gehoord over Bend Rovers in Oregon. De Land Rover garage in Encino, Los Angeles heeft ons erg goed geholpen, maar hadden geen onderdelen. Dit is tenslotte Range Rover gebied. Houdt er rekening mee dat onderdelen voor Land Rovers (vooral de oudere) niet op voorraad zijn en erg lang duren om te bestellen. Reizen in Canada en de VS is totaal anders. Er zijn weer campings (en veeel!) dus wild kamperen is lastig. Alles is weer gereguleerd en dat is even wennen. Maar je zult zien, er zijn hier minstens net zo veel gastvrije mensen als aan de andere kant. Je mag (bijna altijd) gratis overnachten bij Walmart, wc’s en boodschappen om de hoek. Voor Mexico is een verzekering niet verplicht maar zeer aan te raden. De Mexicaanse politie heeft het recht je vast te houden tot de vergoeding geregeld is. Verzekering is zeer eenvoudig te regelen aan de grens, maar shop around! Voor Mexico heb je een tijdelijk invoerdocument nodig als je verder wilt rijden dan alleen op de Baja California. Met de creditcard kost dit ongeveer $25. Cash moet je een borg achterlaten, erg raar allemaal. Dit bewijs moet je weer inleveren als je het land verlaat. Verder moet je de bon van je immigratietax goed bewaren, want regelmatig willen ze je bij verterk dezelfde tax weer rekenen. Dit hoeft niet als je de bon kan laten zien. Verder viel de grens naar Mexico alles mee. De weg staat erg goed aangegeven in Mexico. De wegen zijn ok (op de tolweg perfect, maar die is duur en gaat niet overal heen), maar de topes (verkeersdremples) zijn verschrikkelijk. De grens van Mexico naar Belize was makkelijk. Bob Marley komt je tegemoet. Verzekering voor de auto is verplicht, dit kost ongeveer 2 Belize Dollar per dag. De grens van Belize naar Guatemala stelde weinig voor. Wat papierwerk en kleine fees, verder geen problemen. In Guatemala krijg je een stempel voor 90 dagen voor de CA4 landen: Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua. Officieel hoe je nu nergens aan de grenzen meer te betalen, maar dit is voor de auto niet het geval. De grens van Guatemala naar El Salvador is makkelijk en helemaal gratis. Neem dus geen diensten aan van grenshosselaars die het voor je willen regelen. In Centraal Amerika, nog meer dan in de rest van de landen, is het zeer aan te raden om zeer goede, geplastificeerde kopien te hebben van al je documenten, zodat je bij controles nooit je origineel hoeft af te geven. Ze kunnen je dan ook geen geld vragen om het origineel terug te krijgen. In de andere landen was een kopie vaak genoeg, maar daar zijn ze hier niet blij mee. Laat het dus echt lijken maar geef nooit je echte documenten. De Land Rover Club El Salvador vind het waanzinnig leuk om reizende Land Rovers te ontvangen. Ze hebben ook een heel goed netwerk in Centraal Amerika voor LR dealers, onderdelen en andere accesoires. Te bereiken op club@landroverelsalvador.org. Costa Rica is een echt LR land, vooral veel oudere modellen te vinden. De dealer in San Jose is enorm en goed bevoorraad (niet goedkoop, wel originele spullen). De grenzen in Centraal Amerika zijn niet overdreven ingewikkeld, je moet altijd naar immigratie en douane, soms naar de politie. Wij werden gek van iedereen die zijn diensten aanbood, e hebt dit eigenlijk echt niet nodig. In Nicaragua en Panama is een verzekering verplicht, ieder 12 dollar.  Als je al entreefees hebt betaald, en ze vragen bij het verlaten van  het land weer een fee, laat dan je oude ticket zien. In Panama zit ook een Land Rover dealer, maar vooral voor nieuw spul. Zij kopen hun voorraad weer in Costa Rica. De verscheping van Panama naar Colombia is nogal ingewikkeld. Er is niet een duidelijke procedure aan te geven en prijzen verschillen nogal. Ook de regels lijken iedere week te verschillen. Met heel goed Spaans, goede onderhandelcapacteiten en geen bezwaar tegen RoRo is het wel zelf te doen, voor een container is sowieso een agent nodig. Panama Passage in Panama City heeft intussen erg goede contacten en kan zorgen voor goede prijzen. Zeer de moeite waard om langs te gaan! In Cartagena is het proces mogelijk nog ondoorzichtiger dan in Panama. Wij hebben slechte ervaringen met Transimex, er werd geen engels gesproken en er kwamen steeds onverklaarbare kosten bij. Misschien heeft Panama Passage intussen een goede aanrader. Lizarautos in Bogota is gespecialiseerd in Land Rovers, maar ook zeer kundig in alle andere auto’s. Zitten midden in de autowijk en kunnen je ook goed doorverwijzen naar andere shops in de wijk. Adres: Calle 131, ter hoogte van Carrera 50. http://www.lizarautos.com/ Contact is vooral via telefoon.